Wadium wnoszone w formie przelewu na poczcie i w okienku bankowym jako działanie niezgodne z prawem

Ze względu na zmiany przepisów artykuł jest nieaktualny Sprawdź najnowsze artykuły dotyczące wadium w zamówieniach publicznych

Przepis art. 46 ust.4 stanowi, że wadium wnoszone w pieniądzu wpłaca się przelewem na rachunek bankowy wskazany przez zamawiającego. Wielu zamawiających miewa jednak problemy z właściwą interpretacja przepisów regulujących kwestie wnoszenia wadium w gotówce. W postępowaniu na remont drogi jeden z wykonawców wpłacił wadium na rachunek bankowy zamawiającego na poczcie, inny z kolei wpłacił pieniądze w okienku bankowym. W obu przypadkach środki zostały zaksięgowane na koncie zamawiającego przed wyznaczonym przez niego terminem a więc wpłynęły o czasie. Jednak mimo to w opisanej sytuacji wadium zostało złożone nieprawidłowo i wykonawców należało wykluczyć. Podstawę prawną do takiego działania odnajdziemy w przepisach prawa bankowego. Zgodnie z tymi przepisami wpłata gotówki na rachunek wierzyciela jest jedną z form bankowego rozliczenia gotówkowego (art. 63 ust.2 ustawy Prawo bankowe). Przelew w rozumieniu prawa bankowego jest rozliczeniem bezgotówkowym polegającym na obciążeniu rachunku dłużnika określoną kwotą i uznaniu tą kwotą rachunku wierzyciela (art. 63 ust.3 pkt.1 art. 63 c.). Potwierdzeniem tej tezy są ostatnie wyroki KIO (sygn. KIO/UZP/79/08, KIO/UZP/0-81/08). Oczywiście zamawiający oprócz formy wniesienia wadium w gotówce powinien zwrócić uwagę na moment zaksięgowania środków na swoim koncie. W postępowaniu na budowie chodnika pewien wykonawca złożył wadium w gotówce. Do oferty załączył kopie przelewu. Jednak w wyznaczonym przez zamawiającego terminie wadium nie znalazło się fizycznie na koncie zamawiającego. Wobec powyższego w tej sytuacji wykonawca powinien zostać wykluczony z postępowania. Wadium powinno znaleźć się na rachunku zamawiającego najpóźniej do godziny wyznaczonej jako termin składania ofert. Sama dyspozycja przelewu dokonana przez wykonawcę nie jest wystarczająca. Potwierdza to w jednej z uchwał Sąd Najwyższy sygn. CZP 164/94 OSCN 1995/4/62.