Zakup materiałów do emisji w internecie podlega przepisom Prawa zamówień publicznych

Z brzmienia art. 4 pkt. 3 lit. g) wynika, że wyłączenie dotyczy tylko materiałów programowych przeznaczonych do emisji w radiu, telewizji lub Internecie. Z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy o radiofonii i telewizji oraz przepisy ustawy Pzp nie definiują pojęcia „emisja", do ustalenia jego znaczenia zasadne jest posiłkowe posłużenie się definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego, zgodnie z którą przez „emisję" należy m.in. rozumieć nadawanie programu radiowego lub telewizyjnego. Ponadto zwrócić uwagę należy, że materiały programowe, o których mowa w art. 4 pkt 3 lit. g ustawy Pzp powinny być przeznaczone do emisji,  która jak wskazano wyżej polega na nadawaniu programów radiowych lub telewizyjnych.

Powyższego nie zmienia fakt, iż materiały programowe mogą być również emitowane w Internecie, ponieważ w każdym przypadku emitentem powinien być nadawca radiowy lub telewizyjny.

Dyspozycja art. 4 pkt 3 lit. g) ustawy Prawo zamówień publicznych nie daje podstaw do stwierdzenia, iż możliwe jest skorzystanie z tego wyłączenia także w przypadku nabycia, produkcji lub koprodukcji materiałów o dowolnej treści lub formie nadających się do zamieszczenia w Internecie nie mających jednak charakteru materiałów programowych w powyżej zaprezentowanym rozumieniu, tj. przeznaczonych do emisji w radiu lub telewizji przez nadawców radiowych lub telewizyjnych[1].

Materiał programowy, w rozumieniu zasad określonych w ustawie PZP, interpretować należy w sposób, który ogranicza rozumienie tego pojęcia jedynie do programów mających charakter programów radiowych i telewizyjnych, które emitowane są przez podmioty uprawnione do ich rozpowszechniania (nadawców).

Reasumując: przepis art. 4 pkt 3 lit. g) ustawy Pzp nie ma zastosowania do nabywania dowolnego materiału nadającego się do upowszechnienia za pośrednictwem Internetu, w tym takiego, który zamawiający będzie mógł samodzielnie opublikować albo wyemitować np. za pośrednictwem własnej strony internetowej tudzież w swoim serwisie internetowym.

W konsekwencji – przykładowo fundacja zobowiązana do stosowania przepisów ustawy Prawo zamówień publicznych - nie może bez stosowania procedur określonych ustawą dokonać zakupu treści medialnych, które zamierza publikować z wykorzystaniem własnej strony internetowej jeżeli wartość zamówienia przekracza próg bagatelności określony w art. 4 pkt. 8 ustawy PZP.

                                                                                   Autor: Marek Okniński

[1] patrz: opinia Urzędu Zamówień Publicznych (www.uzp.gov.pl)