Partnerzy serwisu:
Zamawiający nie może ograniczyć obowiązku waloryzacji wynagrodzeń wykonawcy usług lub robót budowlanych poprzez zapisy Specyfikacji Warunków Zamówienia.

Ustawodawca w sposób jednoznaczny zobowiązał zamawiających do przewidywania w postanowieniach umowy zasad związanych ze zmianą wysokości wynagrodzenia wykonawcy. Powyższe wynika z art. 439 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych (tj. Dz. U. z 2022 r. poz. 1710 ze zm.).

W myśl wyżej wskazanego przepisu, ustawodawca nałożył na zamawiającego obowiązek zawarcia w postanowieniach umownych zasad związanych ze zmianą wysokości wynagrodzenia należnego wykonawcy w innych przypadkach niż w tych określonych przepisem art. 436 ustawy Pzp. Należy podkreślić, iż obowiązek taki wynika wprost z treści omawianego przepisu. Ustawodawca nie posłużył się bowiem sformułowaniem „miękkim", np. „może zawierać" ale wprost wskazał, że umowa ma zawierać (zawiera) odpowiednie postanowienia. Brak takich postanowień umownych jest działaniem contra legem.

Wskazać należy, że jeżeli ustawodawca wyłączyłby stosowanie postanowień przepisu art. 439 ustawy Prawo zamówień publicznych do określonych rodzajów usług lub robót budowlanych (tak jak to uczynił w przypadku dostaw, wyłączonych z obowiązku „waloryzacji" z art. 439 ustawy Prawo zamówień publicznych), to winien te wyłączenia konkretnie wskazać.

Oznacza to, że w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z robotą budowlaną lub usługą, a umowa zawierana jest na okres dłuższy niż 12 miesięcy, musi ona zawierać postanowienia „waloryzacyjne" z przepisu art. 439 Prawa zamówień publicznych.

Zdaniem składu orzekającego Krajowej Izby Odwoławcze przedstawionym w wyroku z dnia 4 maja 2022 r. sygn. akt: KIO 1085/22, ww. przepis de facto odnosi się do poziomu inflacji, czyli wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych, odmiennie niż postanowienia przepisu art. 436 ustawy Prawo zamówień publicznych.

     Autor: Marek Okniński