Partnerzy serwisu:
Pod pojęciem "innych wierzytelności" należy rozumieć wierzytelności inne niż z wynagrodzenia za pracę np. wynikające z umów cywilnoprawnych (zlecenie, dzieło), a także wierzytelności, które wynikają z innych podstaw, tytułów, a także stosunków prawnych.

Komornik sądowy jest uprawniony na podstawie przepisów prawa do prowadzenia egzekucji z innych wierzytelności na podstawie art. 895 i następnych Kodeksu postępowania cywilnego. Pod pojęciem „innych wierzytelności" należy rozumieć wierzytelności inne niż z wynagrodzenia za pracę np. wynikające z umów cywilnoprawnych (zlecenie, dzieło), a także wierzytelności, które wynikają z innych podstaw, tytułów, a także stosunków prawnych.

Komornik zawiadomi dłużnika, że nie wolno mu odbierać żadnego świadczenia ani rozporządzać zajętą wierzytelnością i ustanowionym dla niej zabezpieczeniem. Komornik wezwie dłużnika wierzytelności, aby należnego od niego świadczenia nie uiszczał dłużnikowi, lecz złożył je komornikowi lub na rachunek depozytowy Ministra Finansów. Jednocześnie z zajęciem wierzytelności komornik wezwie dłużnika wierzytelności, aby w ciągu tygodnia złożył oświadczenie:

  1. czy i w jakiej wysokości przysługuje dłużnikowi zajęta wierzytelność, czy też odmawia zapłaty i z jakiej przyczyny;
  2. czy inne osoby roszczą sobie prawa do wierzytelności, czy i w jakim sądzie lub przed jakim organem toczy się lub toczyła się sprawa o zajętą wierzytelność oraz czy i o jakie roszczenie została skierowana do zajętej wierzytelności egzekucja przez innych wierzycieli.

Ustawodawca wprowadza ograniczenia egzekucji co do innych wierzytelności. Zgodnie z art. 833 § 1(1) Kodeksu postępowania cywilnego, przepisy art. 87 i art. 87(1) Kodeksu pracy (tj. przepisy o ograniczenie egzekucji z wynagrodzenia za pracę[1]) stosuje się odpowiednio do zasiłków dla bezrobotnych, dodatków aktywizacyjnych, stypendiów oraz dodatków szkoleniowych, wypłacanych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2021 r. poz. 1100, 1162 i 1621). Ponadto przepisy art. 87 i art. 87(1) Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio do wszystkich świadczeń powtarzających się, których celem jest zapewnienie utrzymania, albo stanowiących jedyne źródło dochodu dłużnika będącego osobą fizyczną. Przez „wszystkie świadczenia powtarzające się, których celem jest zapewnienie utrzymania", należy rozumieć periodyczne świadczenia, wierzytelności, które otrzymuje dłużnik, a które stanowią podstawowe źródło jego utrzymania, a czasami także utrzymania jego rodziny. W zakresie ograniczenia egzekucji, świadczenia te traktowane są na równi z wynagrodzeniem za pracę. Z kolei świadczenia stanowiące „jedyne źródło dochodu dłużnika będącego osobą fizyczną" ustala się w oparciu o dostępne informacje w ewidencjach i rejestrach publicznych np. kierując zapytanie do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a także przez odebranie oświadczenia od dłużnika, które podlega weryfikacji.




[1] Z wynagrodzenia za pracę - po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne, zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłat dokonywanych do pracowniczego planu kapitałowego, w rozumieniu ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. poz. 2215, z 2019 r. poz. 1074 i 1572 oraz z 2020 r. poz. 568), jeżeli pracownik nie zrezygnował z ich dokonywania - podlegają potrąceniu następujące należności:

  1. sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych; 
  2. sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne.

W razie egzekucji świadczeń alimentacyjnych potrącenia mogą być dokonywane - do wysokości trzech piątych wynagrodzenia. Z kolei w razie egzekucji innych należności niż świadczenia alimentacyjne - do wysokości połowy wynagrodzenia, w tym przypadku wolna od egzekucji jest kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę tj. 3010 zł brutto.