Partnerzy serwisu:
Z uwagi na dynamiczny rozwój mikroprzedsiębiorczości, modelu gospodarki cyfrowej oraz wzrastającą rolę elastycznych form zatrudnienia, coraz istotniejsze staje się precyzyjne zdefiniowanie pojęcia "przedsiębiorca" na gruncie przepisów prawa.

W szczególności dotyczy to uregulowań w ustawie z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, której przepisy stanowią fundament prawa działalności gospodarczej. Definicja przedsiębiorcy nie tylko determinuje zakres obowiązków rejestrowych, fiskalnych i ubezpieczeniowych, ale również przesądza o możliwości korzystania z przewidzianych przez ustawodawcę gwarancji ochronnych oraz preferencyjnych instrumentów wsparcia. 

Definicja ustawowa przedsiębiorcy 

Zgodnie z przepisami ustawy, przedsiębiorcą jest podmiot spełniający łącznie trzy podstawowe przesłanki:  

  1. status osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej posiadającej zdolność prawną;  
  2. prowadzenie działalności zarobkowej,  
  3. wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły we własnym imieniu.  

Działalność taka musi być powtarzalna, nastawiona na osiągnięcie zysku i realizowana przez podmiot występujący samodzielnie w obrocie prawnym. Kryteria te są powszechnie interpretowane w orzecznictwie sądów administracyjnych i cywilnych jako przesłanki materialnoprawne decydujące o konieczności uznania określonego działania za działalność gospodarczą, niezależnie od dopełnienia wymogów formalnych, takich jak rejestracja w CEIDG czy KRS. 

Istotnym uzupełnieniem powyższego katalogu jest objęcie definicją przedsiębiorców także wspólników spółki cywilnej – nie spółki jako takiej (gdyż ta nie posiada osobowości prawnej), ale konkretnych osób fizycznych działających w jej imieniu w ramach prowadzonej działalności. 

Warto odnotować, że ustawa zawiera również wyłączenia. Przedsiębiorcami nie są podmioty prowadzące określoną aktywność zawodową lub produkcyjną w ramach ustawowo wyłączonej sfery działalności. Dotyczy to m.in. rolników w zakresie działalności wytwórczej w rolnictwie, podmiotów wytwarzających wino na potrzeby własne w małych ilościach czy kół gospodyń wiejskich, które działają zgodnie z ustawą z dnia 9 listopada 2018 r. 

Co to jest działalność nieewidencjonowana  

Ustawodawca przewidział również mechanizm uproszczony dla działalności prowadzonej incydentalnie lub o niewielkiej skali – tzw. działalność nieewidencjonowaną. W jej ramach osoba fizyczna, która nie prowadziła działalności gospodarczej przez ostatnie 60 miesięcy oraz nie uzyskuje miesięcznego przychodu przekraczającego 75% minimalnego wynagrodzenia, może funkcjonować bez formalnego statusu przedsiębiorcy. 

Ustawowy próg przychodowy ma charakter bezwzględny – jego przekroczenie w jednym miesiącu rodzi skutek w postaci automatycznego obowiązku rejestracyjnego. Podmiot uzyskujący przychody przekraczające limit musi w ciągu 7 dni dokonać wpisu do CEIDG. Należy zaznaczyć, że działalność prowadzona przez wspólnika spółki cywilnej z zasady nie kwalifikuje się jako działalność nieewidencjonowana, co dodatkowo uszczelnia system identyfikacji podmiotów faktycznie aktywnych gospodarczo. 

Konsekwencje prawne statusu przedsiębiorcy 

Uznanie określonego podmiotu za przedsiębiorcę w rozumieniu ustawy wiąże się z całym spektrum konsekwencji normatywnych. W płaszczyźnie publicznoprawnej obejmują one m.in.:

  • konieczność dopełnienia obowiązku rejestracyjnego (CEIDG/KRS),
  • podleganie reżimowi podatkowemu (np. VAT, PIT, CIT),
  • objęcie obowiązkiem ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych,
  • wymóg prowadzenia stosownej dokumentacji księgowej,
  • wystawiania dokumentów sprzedażowych (np. faktur) czy
  • poddanie kontroli ze strony organów administracji publicznej. 

Z drugiej strony, przyznanie statusu przedsiębiorcy otwiera drogę do korzystania z przywilejów przewidzianych w Prawie przedsiębiorców, takich jak: domniemanie uczciwości działania, zasada przyjaznej interpretacji przepisów, prawo do informacji czy ochrona przed nieuzasadnionym odstępstwem od utrwalonej praktyki urzędniczej. Status ten umożliwia również ubieganie się o wsparcie instytucjonalne (np. pomoc de minimis, dotacje unijne) oraz korzystanie z instrumentów wsparcia innowacji i rozwoju biznesu. 

Wnioski praktyczne i rekomendacje dla podmiotów potencjalnie objętych regulacją 

Dla osób działających na styku działalności hobbystycznej i komercyjnej niezwykle istotna staje się analiza skali, częstotliwości i zorganizowania prowadzonych czynności. Okazjonalna sprzedaż rękodzieła, pojedyncze korepetycje czy wykonanie strony internetowej jednorazowo mogą mieścić się w ramach działalności nieewidencjonowanej. Natomiast regularność, reklamowanie usług i przewidywalność świadczeń o charakterze odpłatnym mogą prowadzić do zakwalifikowania danego podmiotu jako przedsiębiorcy. 

Dodatkowe informacje oraz wsparcie dostępne są w Punktach Informacji dla Przedsiębiorców, a także za pośrednictwem portali rządowych takich jak CEIDG.gov.pl czy biznes.gov.pl.

Status przedsiębiorcy nie jest jedynie etykietą administracyjną – to pozycja prawna niosąca istotne skutki praktyczne zarówno w wymiarze obowiązków, jak i uprawnień. Dlatego świadome określenie swojego statusu w systemie prawnym jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa prawnego i efektywnego funkcjonowania na rynku.